Mahomet

Mahomet 

Cieśnina Gibraltarska była w VIII wieku bezasfaltową autostradą, którą 
islam dostał się na tereny Hiszpanii.

Do 711 roku chrześcijaństwo panowało w całym basenie Morza 
Śródziemnego nazywanego nawet „chrześcijańskim jeziorem”. 
Oczywiście toczyły się spory doktrynalne w ramach chrześcijaństwa, 
ale nikt nie spodziewał się, że za chwilę bicie piany i udowadnianie 
kto ma rację w chrześcijańskim grajdołku stanie się banalne 
w porównaniu z zagrożeniem nową, wielką, monoteistyczną religią

– islamem. Ciekawe czy w przyszłości ktoś tak samo napisze o 
współczesnych nam czasach.

Islamskim prorokiem, od którego wszystko się zaczęło był Mahomet. 

Urodził się około 570 r. w Mekce (w mieście, w którym nie wolno było 

prowadzić wojen, bowiem znajdował się w nim czarny kamień 
poświęcony bogu Hubalowi), w plemieniu Kurajszytów. Był synem 
pogrobowca (ojciec zmarł przed jego narodzeniem). Kurajszyci 
zajmowali się handlem ponadregionalnym i opiekowali miejscem 
pogańskiego kultu Al – Kaabą. 

Al –Kaaba – czyli poetycko Dom Boga lub mniej poetycko z arabskiego: 

sześcian, to świątynia w której znajduje się czarny kamień. Przypuszcza 
się, że to meteoryt, który spadł na ziemię w odpowiednim miejscu 
i czasie i został otoczony pogańskim kultem. Przed Mahometem Arabowie 

wierzyli w 360 bóstw. Do Al-Kaaby już w II w p n e przybywali pielgrzymi, 
którzy w sposób bezpośredni przyczyniali się do rozwoju gospodarczego 
Mekki. Usługi hotelarskie były drugą co do ważności działalnością 
mieszkańców stanowiącą o ich dobrobycie. Podstawą był handel, gdyż 
Mekka, szczęśliwie dla swoich obywateli znajdowała się na przecięciu 
szlaków handlowych. Miasto leżące na środku pustyni bogactwo czerpało 
z merkantylnej smykałki swoich mieszkańców.

Po śmierci matki - Aminy opiekę nad 6 letnim Mahometem przejął jego stryj, 

nomen omen, Abu Talib. Gdy Mahomet dorósł podjął pracę u bogatej wdowy 

Chadidży. Był odpowiedzialny za handel z Syrią. Najlepszym interesem w 

życiu młodzieńca okazało się małżeństwo ze starszą o 15 lat szefową. Mieli 

kilkoro dzieci, ale do wieku dorosłego dożyła jedynie córka Fatima – 

najdoskonalsza kobieta islamu (zmarła w wieku 27 lat). 

Bogactwo Chadidży zwolniło Mahometa z obowiązku codziennej pracy. 
Miał czas na myślenie, które w jego przypadku miało kolosalną 
przyszłość. Co roku robił sobie miesięczny urlop od codzienności 
na górze Hira, gdzie w 610 roku nawiedził go we śnie archanioł Gabriel. 
Gabriel na rozkaz Boga przybywał do Mahometa wielokrotnie. 
Powodem tych sennych majaków okazał się Koran. 

Koran to księga objawiona werset po wersecie przez Anioła na rozkaz Boga 

niepiśmiennemu, o ironio, Mahometowi, która stała się podstawą nowej 
religii. Przekazywana początkowo z ust do ust, w 650 roku doczekała się 
wersji pisanej.

Mahomet, w pierwszej chwili pomyślał, że zwariował, że sny są objawem 

jakiejś choroby. Zwierzył się z obaw znajomemu chrześcijaninowi, który 

natychmiast dopatrzył się analogii między Mahometem a Mojżeszem i 

podsunął ideę o proroctwie. Mahomet bardzo szybko przyzwyczaił się do 

myśli, że jest wybrańcem Boga i rozpoczął szerzenie nowej religii. 

Początkowo jej zwolennikami stali się jego najbliżsi, następnie zaczął 
nawracać mieszkańców Mekki. Mimo braku mediów w dzisiejszym 
rozumieniu tego słowa, monoteistyczna religia zdobywała coraz większą 
rzeszę zwolenników, aczkolwiek nie wszyscy neofici przyjmując nową 
wiarę wyrzekli się starej, pogańskiej. Niechęć mieszkańców Mekki 
do nowej religii wynikała z instynktu samozachowawczego. Nie chcieli 
podcinać gałęzi, na której wygodnie siedzieli. 

Czerpali dochody między innymi z obsługi pielgrzymek do Al-Kaaby. 

Przyjmując nową wiarę musieliby uznać poprzednią za herezję i przestać 

zajmować się sprzedażą pogańskich bożków oraz żywieniem i usługami 

hotelarskimi świadczonymi niewiernym odwiedzającym miejsce kultu. 

Dzielenie się własnym majątkiem z biednymi, co nakazywała nowa religia 

oraz  uznanie Mahometa za proroka i wysłannika Boga też nie było hitem 
mekkańczyków. Bo dlaczego akurat jego należy uznać za wybrańca? 

W owym czasie głoszenie prawd religijnych było cool, toteż niemal 
codziennie można było się natknąć na jakiegoś „proroka”.

Dla Mahometa i jego wyznawców zaczęło być w Mekce na tyle 
niebezpiecznie, że odważnie wziął nogi za pas i wraz ze swoimi 
wyznawcami w 622 roku zwiał do Medyny. Ucieczka ta zyskała 
nazwę hidżra. W medynie mieszkali wyznawcy judaizmu i chrześcijaństwa, 
czyli religii monoteistycznych więc miało być łatwiej i bezpieczniej. 

Rok 622 uznawany jest za pierwszy rok ery muzułmańskiej. Najpierw 
Mahomet dopuszczał istnienie innych niż własna religii, był nawet 
współtwórcą Konstytucji medyńskiej według której mieszkańcy 
mogli żyć według własnych obyczajów. Gdy już omamił większość, 
wyniósł Allaha ponad wszystkich bogów i wprowadził islamski 

zamordyzm. 

W Medynie Mahomet mieszkał aż do nagłej śmierci na zawał 

serca w 632 roku. Założył tam ummę - gminę muzułmańską. Pieniądze na 
„propagowanie” nowej religii jej wyznawcy zdobywali rabując karawany, 

napadając na osiedla żydowskie, tudzież pobierając haracz ochraniający 
przed takimi napadami oraz podejmując różne bitwy i bitewki po to tylko 
by wygrać wojnę o... władzę. Mahomet przejął nawet Mekkę i zniszczył 
posążki bóstw pogańskich znajdujące się w Al-Kaabie. 

Przywódca muzułmanów zawierał też sprytne sojusze żeniąc się 
z córkami okolicznych i nie tylko okolicznych władców. Nie można 
dzisiaj doliczyć się ile ów święty miał żon mówi się, że około 20, 
ale z pewnością dorobił sobie znakomitą teorię do tego, żeby, co jakiś 
czas odświeżać harem i zmieniać nałożnicę na młodszy model. 

Ukochaną żonę Aiszę poślubił, gdy dziewczynka ukończyła 9 lat. 
W Koranie jest zapis pozwalający Mahometowi na taką ilość żon 
żeby nie czuł się skrępowany żadnymi ograniczeniami. 
Na rok przed śmiercią, czyli w 631 r Mahomet odbył pielgrzymkę 
do Mekki, co dało początek corocznemu pielgrzymowaniu 
muzułmanów tamże. Zmarł w 632 roku. Od tego roku datuje się 
podział muzułmanów na szyitów (zwolenników Alego Ibn Abi Taliba, 
kuzyna i zięcia Mahometa, nazwanych partią Alego, arab. szi’at Ali – 
stąd nazwa „szyici”) i sunnitów (sunna – opowieści o mądrym 
życiu Mahometa, sunnici – ludzie tradycji ). Różnica w bardzo 
dużym skrócie polega na tym, że następca Mahometa – kalif, 
według szyitów powinien wywodzić się z jego rodziny, a według 
sunnitów następcę należy wybrać spośród całej wspólnoty 
muzułmańskiej. Szyici stanowią około 10 % populacji islamskiej. 
Walka o przewodnictwo w świecie islamskim trwa, a ugrupowania 
oskarżają się wzajemnie o niewierność zasadom islamu. 
Gołym okiem widać, że nie chodzi tu o religię tylko prozaicznie
 o władzę. 
Mniejszego kalibru różnica między szyitami i sunnitami jest taka, 
że ci pierwsi uważają, że po to by rozpocząć modlitwę można 
tylko wytrzeć buty nie trzeba ich zdejmować, co sunnitom nie 
mieści się w głowie, uważają bowiem, że wskazane jest wietrzenie 
stóp podczas modlitwy.   

Sunna to opowieść powstała po śmierci Mahometa na podstawie 
słów świadków (hadis), na których trzeba się było powołać. 
Czyli hadis ma strukturę typu: jedna baba drugiej babie powiedziała
 w maglu. Cytując profesora Daneckiego :” Powiedział 
mi A, powołując się na B, któremu powiedział C, który słyszał 
od D, że prorok Mahomet powiedział ... (tu następuje cytat).” 

Im późniejsze hadisy tym więcej świadków trzeba było przywołać. 
Oczywiście, że nie było przekłamań, a Mahomet przez całe swoje życie 
wypowiedział się na wszystkie przywoływane tematy. Coś jak
 chrześcijański Bóg na temat na przykład in vitro.                        

Islam nie jest religią, jest sposobem życia podporządkowanym Allahowi. 
Wszystko to, co najważniejsze zawarte jest w świętej księdze – Koranie. 

Koran reguluje życie rodzinne, społeczne, zasady prawa, stosunek 
wyznawców do świata i ludzi. 

Czy to oznacza, że wszyscy powinni mieć podobne poglądy? 
Koran składa się ze 114 sur, które dzielą się na wersety. Sury ułożone są od 
najdłuższej do najkrótszej. Jest niezgodność między surami, ale obowiązuje 
późniejsza. 

Przez wiele lat nie można było Koranu tłumaczyć na inne języki z tego 
powodu, że tylko po arabsku znajduje się identyczna księga w niebie, 
a każde tłumaczenie byłoby w jakimś sensie odstępstwem od świętych 
przekazów Allaha. Dlatego na początku językiem islamu był arabski. 

Koran jest na tak ważny, że według prawa islamskiego zawsze musi leżeć 
na wierzchu, nigdy nie można niczym przykryć egzemplarza Świętej 
Księgi. 
Koran  był ręcznie przepisywany i takie rękodzieło kosztowało 
4,5 grama złota czyli 1 złotego dinara. Bywało, że islamscy kopiści 
czyli warraburi kilka kartek  dodawali bowiem wynagradzani byli 
od ilości przepisanych stron, a ponieważ umieli liczyć 
pokonfabulowali trochę i wzbogacali tekst o kilka stron. 
Aż strach się bać jak bardzo współczesny Koran różni 
się od tego pierwotnego. W samej Kordobie na suku pracowało jako 
skryby jednocześnie 170 kobiet.

Niełatwo było zostać muzułmaninem na ochotnika. Najpierw trzeba 
było zostać Arabem czyli rozumieć arabski i być członkiem konkretnego 
plemienia. A do plemienia, jak kiedyś do partii, należało mieć 
wprowadzającego, którego przychylność miała wyraz majątkowy. 
Klient – tak nazywał się starający musiał zapłacić poręczającemu 
haracz. I tak drogą pokojową  muzułmanie bogacili się przy okazji 
rozprzestrzeniania własnej religii. 

Ważne miejsce w nauczaniu islamu zajmują hadisy, są to  przypowieści 
religijne o bezgrzesznym i mądrym życiu Proroka. Mechanizm 
ogłupiania społeczeństwa jest na każdej płaszczyźnie życia od 
wieków niezmienny. Świetnie sprawdza się indoktrynacja od kołyski.

W następnym poście napisze o zasadach islamu, religii panującej przez 
niemal 800 lat w Andaluzji.